تابستان سال 67 تداعیگر خاطرات بسیاری در ذهن هر ایرانی میباشد. قبول قطعنامه 598 و زهری که امام راحل (ره) به اجبار آن را نوشید، زیر پا گذاشتن مفاد قطعنامهای که تازه امضا شده و هنوز امضای آن خشک نشده از سوی نیروهای عراقی با تجاوز دوباره به خرمشهر و در نهایت تحرکات فریب خوردگان منافقی که تحت القائات درون سازمانی، رویای تسلط بر ملت و دولتی داشتند که هشت سال تمام قد در برابر ابر قدرتهای شرق و غرب ایستادگی کرده بود. تحرکاتی که توسط سازمان مجاهدین خلق عملیات فروغ جاویدان نام گرفت؛ اما فروغی بی فروغ ...