داستان کفن دزد

آورده‌اند که کفن دزدی در بستر مرگ افتاده بود، پسر خویش را فرا خواند، پسر به نزد پدر رفت گفت ای پدر امرت چیست؟ پدر گفت ، پسرم من تمام عمر به کفن دزدی مشغول بودم و همواره نفرین خلقی بدنبالم بود. اکنون که در بستر مرگم و فرشته مرگ را نزدیکم حس می‌کنم، بار این نفرین بیش از پیش بر دوشم سنگینی می‌کند. از تو می‌خواهم بعد از مرگم چنان کنی که خلایق مرا دعا کنند و از خدای یکتا مغفرت مرا خواهند.

پسر گفت ای پدر چنان کنم که می‌خواهی و از این پس مرد و زن را به دعایت مشغول سازم.

 پدر همان دم جان به جان آفرین تسلیم کرد.

از فردا پسر شغل پدر پیشه کرد با این تفاوت که کفن از مردگان خلایق می‌دزدید و چوبی در شکم آن مردگان فرو می‌نمود و از آن پس خلایق می‌گفتند خدا کفن دزد اول را بیامرزد که فقط می‌دزدید و چنین بر مردگان ما روا نمی‌داشت.