نفس پاک

ابوحمزه ثمالی از کسانی بود که مورد توجه چهار امام معصوم قرار گرفت تا جایی که وقتی امام صادق علیه‌السلام  می‌دید ، می‌فرمود: هر وقت تو را می بینم احساس آرامش و راحتی می‌کنم.

از بس نفس او پاک بود بیشتر اوقات خود را در مسجد کوفه می‌گذرانید و به عبادت مشغول بود.

ابوحمزه می‌گوید: روزی جلوی ستون هفتم مسجد کوفه نشسته بودم، مردی از در «کنده» وارد شد که زیباتر، خوشبوتر و خوش لباس‌تر از او ندیده بودم، عمامه‌ای بر سر و پیراهنی با نیم تنه بر تن داشت؛ اما عبا نداشت. کفش‌های عربی را از پای در آورد و کنار ستون هفتم به نماز ایستاد.

چنان تکبیره الاحرام گفت که موی بر بدنم سیخ شد و شیفته لهجه‌ی دلربای او شدم. نزدیک رفتم تا سخنانش را بشنوم. دعایی خواند و چهار رکعت نماز به جای آورد، پس از پایان نماز برخاست و از مسجد خارج شد.

به دنبال او حرکت کردم تا به کوفه رسید، دیدم غلامی شتری را آماده دارد. از او پرسیدم: این آقا کیست؟ گفت: از سیمای او نشناختی؟ او علی بن حسین زین العابدین است.

آن گاه خود را به پای امام انداختم و شروع کردم به بوسیدن پای مبارک امام. امام با دست مبارکشان مرا بلند کردند و فرمودند: چنین مکن که سجده برای غیر خدا شایسته نیست. بعد ابوحمزه از اصحاب خاص امام سجاد شد و امام باقر و امام صادق و امام کاظم علیهم السلام را درک و از فیض آن‌ها استفاده کرد تا جایی که امام رضا علیه‌السلام  فرمود: لقمان زمان خود بود؛ زیرا چهار نفر از ما را خدمت کرده بود.

منبع: یکصد موضوع ، پانصد داستان به نقل از سیره ی ابن هشام