علی علیه‌السلام در حال نماز
هر وقت هنگام نماز می‌رسید امیرالمؤمنین علیه‌السلام حال اضطراب و تزلزل پیدا می‌کرد. عرض می‌کردند: شما را چه می‌شود که این قدر ناراحت می‌شوید؟ می‌فرمود: وقت امانتی که خداوند بر آسمان و زمین عرضه داشت و آن‌ها امتناع ورزیدند رسیده است. در جنگ صفین تیری بر پای ایشان وارد شد، هرچه کردند نتوانستند آن را خارج کنند؛ زیرا بسیار درد داشت.
جریان را خدمت امام حسن علیه‌السلام عرض کردند. فرمود: صبر کنید تا پدرم به نماز بایستد؛ زیرا در آن حال چنان از خود بی خود می‌شود که به هیچ چیز توجه نمی‌کند. به دستور حضرت مجتبی در آن حال تیر را خارج کردند. بعد از نماز علی علیه‌السلام متوجه شد خون از پای مقدسش جاری است. پرسید: چه شده؟ عرض کردند: تیر را در حال نماز از پای شما بیرون کشیدیم.
ابوحمزه‌ی ثمالی می‌گوید: حضرت زین‌العابدین علیه‌السلام را در حال نماز دیدم که ردای مبارک از دوشش افتاد. ردا را به دوش نیفکند تا نمازش تمام شد. پرسیدم: چرا در حال نماز ردا را درست نکردید؟ فرمود: وای بر تو! می‌دانی در مقابل چه کسی ایستاده بودم؟ از نماز بنده قبول نمی‌شود مگر آن مقدار که حضور قلب و اقبال داشته باشد! عرض کردم: پس در این صورت ما با نمازهایی که داریم هلاک شده‌ایم. فرمود: نه، خداوند آن‌ها را به نمازهای نافله‌ای که می‌خوانید، جبران می‌کند.
پند تاریخ 5 / 216 ـ 217؛ به نقل از: الانوار النُعمانیه / 238
