اینگونه شیطان را مأیوس کنیم
روزى شیطان در گوشه مسجد‌الحرام ایستاده بود. حضرت رسول صلى الله علیه و آله هم سرگرم طواف خانه کعبه بودند. وقتى آن حضرت از طواف فارغ شد، دید ابلیس ضعیف و نزار و رنگ پریده ، کنارى ایستاده است، فرمود: اى ملعون! تو را چه مى‌شود که چنین ضعیف و رنجورى؟!
گفت: از دست امت تو به جان آمده و گداخته شدم. فرمود: مگر امت من با تو چه کرده‌اند؟
گفت: یا رسول الله! چند خصلت نیکو در ایشان است ، من هر چه تلاش مى‌کنم این خوى را از ایشان بگریم نمى‌توانم. فرمود: آن خصلت‌ها که تو را ناراحت کرده کدام‌اند؟
گفت: اول این که ، هرگاه به یک دیگر مى‌رسند سلام مى‌کنند، و سلام یکى از نام‌هاى خداوند است. پس هر که سلام کند حق تعالى او را از هر بلا و رنجى دور مى‌کند. و هر که جواب سلام دهد، خداوند متعال رحمت خود را شامل حال او مى‌گرداند.
دوم این که ، وقتى با هم ملاقات کنند به هم دست مى‌دهند. و آن را چندان ثواب است که هنوز دست از یک دیگر بر نداشته حق تعالى هر دو را رحمت مى‌کند.
سوم ، وقت غذا خوردن و شروع کارها «بسم الله» مى‌گویند و مرا از خوردن آن طعام و شرکت در آن دور مى‌کنند.
چهارم ، هر وقت سخن مى‌گویند: «ان شاءالله» بر زبان مى‌آورند و به قضاى خداوند راضى مى‌شوند و من نمى‌توانم کار آن‌ها را از هم بپاشم ، آنان رنج و رحمت مرا ضایع مى‌کنند.
پنجم ، از صبح تا شام تلاش مى‌کنم تا اینان را به معصیت بکشانم . باز چون شام مى‌شود، توبه مى‌کنند و زحمات مرا از بین مى‌برند و خداوند به این وسیله گناهان آنان را مى‌آمرزد.
ششم ، از همه این‌ها مهم‌تر این است که وقتى نام تو را مى‌شنوند با صداى بلند «صلوات» مى‌فرستند و من چون ثواب صلوات را مى‌دانم ، از ناراحتى فرار مى‌کنم ؛ زیرا طاقت دیدن ثواب آن را ندارم.
هفتم ؛ ایشان وقتى اهل بیت تو را مى‌بینند، به ایشان مهر مى‌ورزند و این بهترین اعمال است .
پس حضرت روى به اصحاب کرده و فرمودند: هر کس یکى از این خصلت‌ها را داشته باشد از اهل بهشت است.
منبع: کتاب انوارالمجالس صفحه 40
