یادی از یار قهرمان و پیکارجو

خَبّابِ بن اَرَّت، از پیش قدمان به اسلام و مجاهدان راستن در آغاز اسلام است، او ششمین نفری بود که به اسلام گروید و با این که با شدت تحت شکنجه‌های گوناگون مشرکان واقع می‌شد، چون کوهی استوار، استقامت می‌کرد و از اسلام خارج نمی‌شد. چند بار سر او را با آهن گداخته داغ کردند اما او به راه خود ادامه می‌داد.

او در جنگ‌های پیامبر  صلی الله علیه و آله و سلم  شرکت فعال داشت و چون سربازی جانباز، از حریم اسلام دفاع می‌کرد.

خبّاب پس از پیامبر  صلی الله علیه و آله و سلم  همواره با علی  علیه السلام  بود و سرانجام در سال 37 هجری در سن 72 سالگی از دنیا رفت و طبق وصیتش در بیرون کوفه، به خاک سپرده شد.

امام علی علیه السلام  در ضمن گفتاری فرمود: پیشقدمان به اسلام پنج نفر هستند:

 1. من از پیش قدم‌های عرب هستم؛

 2. سلمان از پیش قدمان فارس است؛

 3. صهیب از پیش قدمان روم است؛

 4. خبّاب از پیشقدمان نَبط (فلسطین) است؛

 5. بلال از پیشقدمان حبشه است.

امام علی علیه السلام از این یار باوفا چنین یاد کرد: خداوند خبّاب را رحمت کند (که این پنج ویژگی را داشت)

 1. از روی میل و اشتیاق اسلام آورد؛

 2. بر اساس اطاعت از فرمان خدا هجرت کرد؛

 3. به زندگی ساده قناعت نمود؛

 4. از خدا خشنود بود؛

 5. در همه دوران زندگی، مجاهد و تلاشگر خستگی ناپذیر بود».

جالب این که پسر او عبدالله آن چنان در خط علی علیه السلام ایستادگی کرد و با دشمنان علی علیه السلام  ستیز نمود که خوارج کوردل، او و همسر حامله‌اش را به شهادت رساندند.

     منبع: داستان‌های نهج‌البلاغه نوشته محمد محمدی اشتهاردی