امید به خدا

از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم  نقل کردند که حضرت فرمودند: خدا به یکی از پیامبران وحی کرد: به عزت و جلالم سوگند! هرکس به غیر من امیدوار باشد ناامیدش می‌کنم، جامه‌ی خواری در آتش بر او می‌پوشانم و از گشایش و فضل خود دورش خواهم کرد. بنده‌ی من در سختی‌ها به دیگری امید دارد با این که مشکلات و سختی‌ها در اختیار من است یا دل به دیگری می‌بندد با این که من بی‌نیازم و کلید تمام درهای بسته در اختیار من است، دَرِ خانه‌ی من برای کسی که مرا بخواند باز است. آیا نمی‌داند هر گرفتاری که به او برسد کسی جز من نمی‌تواند آن را برطرف کند؟ می‌بینم امیدش را از من برداشته با این که به جود و کرمم قبل از درخواست او خواسته‌اش را برآورده می‌سازم، اکنون از من رو برگردانده و از من درخواست نمی‌کند و در گرفتاری به دیگری التماس می‌کند. من پروردگار اویم که قبل از درخواست به او می‌دهم، اگر سؤال کنم نخواهم داد؟! آیا جود و کرم دنیا و آخرت از من نیست؟ اگر ساکنان هفت آسمان و زمین از من چیزی بخواهند و خواسته‌ی تمام آن‌ها را برآورم، به اندازه‌ی پر پشه‌ای از اقتدار و ملکم کاسته نخواهد شد، چگونه کاسته خواهد شد از ملکی که من نگهدار آنم؟ بدبخت آن کسی که مرا نافرمانی کند و مراقب من نباشد!

منبع: پند تاریخ جلد 5 صفحه 177 به نقل از بِحارالأنوار