گزیده ای از دعای امام سجاد (ع)

گزیده‌ای از دعای امام سجاد (ع) در سپاس و ستایش خدای عزوجل

سپاس خدای را که اول است بی آنکه پیش از او اولی باشد و آخر است بی آنکه پس از او آخری باشد. خدایی که دیده بینندگان از دیدن او به ناتوانی درماند و اندیشه وصفگویان از تعریف او بفرساید. آفریدگان را به نقش قدرت خود ،چنانکه باید ، نو آفرینی کرد و وجودشان را به خواست خود صورت بخشید. آنگاه همه آفریدگان را در مسیر اراده خود راهی کرد و در جاده مهر خویش بر انگیخت. آفریدگان، از آنجا که آنها را پیش رانده است واپس نمی‌توانند ماند، و از آنجا که واپس داشته است پیش نمی‌توانند شتافت.

هر یک از آنان را خوراکی معلوم و مقسوم نهاد. روزی فراوانی را که به هر کس دهد هیچ نتواند کاست و روزی هر کس را کاستی نصیب کند هیچ کس نتواند افزود.

آن گاه زندگی او را زمانی معین مقدر کرد و سرانجامی محدود مقرر فرمود، که در روزگار عمر به آن سوی گام می نهد و سالیان روزگار خویش را در می‌یابد ، تا چون به پایان آن رسید و پیمانه عمرش لبریز شد جان وی را می‌ستاند و او را با ثوابی فراوان یا عذابی دردناک به سوی خود فرا می‌خواند ، تا از سر دادگری خود، آنان را که بد کرده‌اند به اندازه کردار کیفر دهد و آنان را که نیکویی کرده‌اند به نیکویی پاداش‌ها بخشد.